Η Θηλυκότητα στην Κινεζική Κοινωνία: Δέκα Χρόνια Φωτογραφιών της Luo Yang

Σε μια συνέντευξη στο New Statesman το 2012, ο καλλιτέχνης Ai Weiwei αποκάλεσε τη Luo Yang «από τα ανερχόμενα αστέρια της κινεζικής φωτογραφίας». Τα χρόνια που ακολούθησαν, η δουλειά της παρουσιάστηκε σε Κίνα και Ευρώπη, κέρδισε επαίνους από τους πιο αξιοσέβαστους καλλιτέχνες και τα πιο σημαντικά Μέσα παγκοσμίως και στα τέλη της προηγούμενης χρονιά, το BBC περιέλαβε τη Luο στις 100 πιο επιδραστικές γυναίκες σε όλον τον κόσμο.

Η τελευταία της έκθεση, η πρώτη της ρετροσπεκτίβα, περιλαμβάνει φωτογραφίες μιας δεκαετίας. Με κεντρικό θέμα τον ρόλο των γυναικών και τη θηλυκότητα στην κινεζική κοινωνία, η έκθεση, με τίτλο GIRLS, ταλαντεύεται ανάμεσα στις διαφορετικές εκφράσεις γυναικείας ταυτότητας, φύλου και σεξουαλικότητας, εκφράζοντας ένα οικουμενικό συναίσθημα πολυπλοκότητας και αντίθεσης στους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους της πατριαρχικής κοινωνίας, ενώ προσφέρει μια μοναδική οπτική στην Κίνα. «Κάθε φωτογραφία είναι σημαντική. Κάθε μία δείχνει μια διαφορετική εποχή, ένα διαφορετικό μέρος, διαφορετικούς ανθρώπους», εξηγεί η Luo μέσω μεταφραστή. «Το σύνολο των εικόνων δείχνει τη γενική κατάσταση των γυναικών στην Κίνα».

Η Luo ζει και εργάζεται σε Πεκίνο και Σαγκάη. Πολλά έχουν αλλάξει στην Κίνα από τότε που η Lua ξεκίνησε να φωτογραφίζει νεαρές γυναίκες, το 2008. Ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών προσώπων, όλων των ηλικιών και καθώς η σειρά των εικόνων προχωράει, προχωράνε και οι ζωές και οι προσδοκίες των προσώπων αυτών. «Τα πρώτα άτομα που φωτογράφισα είναι γεννημένα τη δεκαετία του ’80, έπειτα ήρθαν εκείνα που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90, ακόμη και του ’00», λέει η Luo. «Μεγάλες αλλαγές συνέβησαν την τελευταία δεκαετία. Μέχρι τότε, η κοινωνία και οι παραδοσιακές νόρμες ήταν πιο σκληρές για τις γυναίκες που θέλουν να ζήσουν διαφορετικά. Οι γυναίκες είναι ολοένα και πιο ανεξάρτητες και ανοιχτές πλέον, είναι πιο εύκολο να κυνηγήσουν τη ζωή που θέλουν».

Αυτήν τη στιγμή, η έκθεσή της παρουσιάζεται στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Μιλήσαμε μαζί της για το project, για το πώς έγινε φωτογράφος και για το τι έμαθε στα δέκα χρόνια που αιχμαλωτίζει με τον φακό της τη σύγχρονη γυναικεία φύση στην Κίνα.

i-D: Μπορείς να μας πεις πώς ξεκίνησε η ιδέα της έκθεσης GIRLS;
Luo Yang: Αρχικά ήθελα να καταγράψω τη δική μου σύγχυση, το πώς ήμουν χαμένη κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Αλλά αργότερα συνειδητοποίησα ότι γύρω μου υπήρχαν παρόμοιες ιστορίες και συναισθήματα, που είναι πολύτιμα για μένα και έτσι ξεκίνησα να καταγράφω και αυτά. Είναι μια συλλογή που εξελίχθηκε φυσικά, μια διαρκής καταγραφή της δικής μου εξέλιξης και των ανθρώπων γύρω μου.

Μέσα σε δέκα χρόνια, έχεις δει διαφορά στο πώς η Κίνα ορίζει τη θηλυκότητα ή το τι θεωρείται θηλυκό;
Ναι, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Σε σχέση με τη δεκαετία του ’80 και του ’90, οι γυναίκες έχουν γίνει πιο ανεξάρτητες και ανοιχτές, είναι πιο εύκολο να κυνηγήσουν τη ζωή που θέλουν, ενώ προηγουμένως η κοινωνία και οι παραδοσιακές νόρμες το έκαναν πιο δύσκολο για εκείνες να ζήσουν διαφορετικά.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια της θηλυκότητας;
Νομίζω πως είναι τρυφερή και εύθραυστη, ευαίσθητη και ευγενική, αλλά έχει μια βαθιά ριζωμένη επιμονή και αντοχή.

Τι επίδραση πιστεύεις ότι έχουν στην Κίνα οι τάσεις ομορφιάς και οι αισθητικές επεμβάσεις που αλλάζουν τα φυσικά χαρακτηριστικά μιας γυναίκας;
Η διάδοση του ίντερνετ έχει επιφέρει τρομακτική αλλαγή στην Κίνα. Όταν ξεκίνησα το project, οι άνθρωποι ντύνονταν απλά, μονότονα. Τώρα ακολουθούν περισσότερο τις διεθνείς τάσεις. Επίσης υπάρχουν πιο ακραία στιλ, περισσότερο μακιγιάζ και περισσότερες πλαστικές.

Ποια είναι τα κύρια στοιχεία που θέλεις να αιχμαλωτίσεις με τον φακό σου;
Την τρυφερότητα και την επιμονή της θηλυκότητας, την αυθεντικότητα των ζωών των γυναικών.

Περισσότερο φωτογραφίζεις άγνωστες ή φίλες και συγγενείς;
Περισσότερο άγνωστες. Αλλά με κάποιον τρόπο συνδεόμαστε. Έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα, για παράδειγμα και συνήθως μετά τη φωτογράφιση γινόμαστε φίλες.

Ποιους φωτογράφους θαυμάζεις; Σε επηρέασε κάποιος στη δουλειά σου;
Προτιμώ να βρίσκω έμπνευση σε ταινίες και σε άλλες μορφές τέχνης. Μου αρέσουν πολλές γυναίκες καλλιτέχνιδες, όχι μία συγκεκριμένα. Η μητέρα μου με επηρέασε πολύ στη δουλειά μου.

Τα social media άλλαξαν τον τρόπο που ασχολείσαι με τη φωτογραφία;
Ναι. Στην αρχή, έβρισκα τέχνη και φωτογραφίες στα social media, τα οποία ήταν ένας σημαντικό μέσο για να ανοίξει ο κόσμος μου. Αργότερα, ξεκίνησα να μοιράζομαι τη δουλειά μου και μετά από ενθαρρυντικά σχόλια, έγινε ένας σημαντικός τρόπος να προωθώ τη δουλειά μου και να βρίσκω μοντέλα.

Σπούδασες φωτογραφία στο πανεπιστήμιο;
Όχι. Σπούδασα γραφιστική στο κολλέγιο. Το ότι βρισκόμουν σε μια καλλιτεχνική ατμόσφαιρα και το Ίντερνετ με επηρέασαν πολύ και έτσι καλλιεργήθηκε η διάθεσή μου για εξερεύνηση άλλων μορφών τέχνης και μπόρεσα να ανακαλύψω ενδιαφέροντα πράγματα.

Φιλμ ή ψηφιακή φωτογραφία; Ξοδεύεις πολλά λεφτά σε εξοπλισμό;
Φιλμ. Δεν είναι φτηνά, αλλά δεν είμαι και από αυτούς που συλλέγουν μηχανές. Χρησιμοποιώ μόνο medium frame μηχανές και των 135mm. Ούτε φτηνές ούτε ακριβές.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις ως φωτογράφος;
Το να καταργείς τις νόρμες. Τους περιορισμούς του φύλου, της γεωγραφίας, όλου του περιβάλλοντος.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Περισσότερα από το VICE

Ο Γιάννης Μπούκης Αγαπάει το Kickboxing, τη Hip Hop και τον Πειραιά

Οι Διαπραγματευτές της Αστυνομίας Δεν Λένε Ψέματα και Δεν Δίνουν Υποσχέσεις

«Tα Πάντα Ρει» στα Παραδοσιακά Τσιπουράδικα της Μακεδονίας

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.